AI-agenten blijven dromen verkopen terwijl de realiteit achterblijft

In Het Kort

• De essentie: Anthropic's Claude Sonnet 4.5 belooft 30 uur autonoom te kunnen werken, maar echte AI-agenten blijven grotendeels science fiction
• De hoofdrolspelers: Anthropic, OpenAI en Microsoft pushen agentische AI als de volgende grote doorbraak na chatbots
• De échte verschuiving: Bedrijven zoeken wanhopig naar de killer-app die AI-investeringen rechtvaardigt
• De strategische take-away: Wees kritisch op agent-beloftes en focus op concrete, beperkte automatiseringstaken

De AI-industrie heeft een nieuw wondermiddel gevonden: agenten. Deze zelfstandig werkende AI-systemen zouden complexe taken urenlang zonder menselijke tussenkomst moeten kunnen uitvoeren. Anthropic claimt met hun nieuwe Claude Sonnet 4.5 model zelfs dat het 30 uur achter elkaar kan doorwerken aan één opdracht. Maar achter de glimmende marketing schuilt een hardnekkige realiteit: we zijn er nog lang niet.

De belofte van de eeuwige werker

David Hershey van Anthropic's applied AI-team testte het nieuwe model uitgebreid en spreekt over doorbraken in 'agentische AI'. Het klinkt indrukwekkend: een AI die een complete softwareapplicatie kan bouwen zonder dat je er naar hoeft om te kijken. Precies wat elke CTO wil horen in tijden van ontwikkelaarstekorten en stijgende loonkosten.

Maar de werkelijkheid is weerbarstiger. Ondanks jaren van beloftes van bedrijven als Microsoft, OpenAI en Anthropic, stuurt vrijwel niemand daadwerkelijk agenten het internet op voor complexe, langdurige taken. De technologie blijft hangen in gecontroleerde demo's en pilotprojecten.

Waarom agenten nog niet werken

Het probleem zit hem in de fundamentele beperkingen van huidige AI-modellen. Ze kunnen indrukwekkende prestaties leveren binnen afgebakende taken, maar zodra ze autonomie krijgen in complexe, onvoorspelbare omgevingen, stapelen de fouten zich op. Een agent die 30 uur werkt aan de verkeerde interpretatie van je opdracht, levert meer schade dan waarde.

Nederlandse bedrijven die nu investeren in agentische AI lopen het risiko hun geld te verspillen aan technologie die nog niet rijp is. De beloofde productiviteitswinst blijft uit omdat agenten nog te vaak vastlopen, verkeerde beslissingen nemen of simpelweg niet begrijpen wat er werkelijk van ze verwacht wordt.

De realiteitscheck

Wat wél werkt, zijn beperkte, goed afgebakende automatiseringstaken. Denk aan het verwerken van standaardformulieren, het genereren van rapportages op basis van vaste templates, of het beantwoorden van veelgestelde klantvragen. Hier kunnen AI-systemen al nu waarde toevoegen zonder de risico's van volledig autonome agenten.

De ironie is dat bedrijven vaak voorbijgaan aan deze praktische toepassingen omdat ze gefascineerd zijn door de belofte van de alleskunner-agent. Ze missen daarmee kansen om hun werkprocessen stap voor stap te verbeteren met bewezen technologie.

De strategische realiteit

Voor Nederlandse organisaties is de boodschap helder: wees sceptisch over agent-beloftes en focus op concrete, meetbare automatisering. Begin klein met repetitieve taken die duidelijke parameters hebben. Bouw expertise op voordat je springt op de volgende hype-trein.

De AI-industrie heeft agenten hard nodig als verhaal. Na de initiële chatbot-euforie zoeken investeerders en klanten naar de volgende grote doorbraak die miljarden-investeringen rechtvaardigt. Agenten zijn dat verhaal geworden, ongeacht of de technologie er klaar voor is.

Anthropic's Claude Sonnet 4.5 is ongetwijfeld een technische vooruitgang, maar het lost het fundamentele probleem niet op: AI-systemen zijn nog niet betrouwbaar genoeg voor echte autonomie in complexe omgevingen. Tot die tijd blijven agenten vooral een dure belofte in plaats van een praktische oplossing.